-
1 accentus
accentŭs, ūs, m. [st1]1 [-] accent, son d'une syllabe. - Quint. 1, 5, 22 (en grec προσῳδία); 1, 5, 25; 12, 10, 33; Gell. 12, 26, 3; 17, 3, 5; Diom. 1, 431, 3. [st1]2 [-] quantité d'une syllabe. - Char. 1, 35, 24. [st1]3 [-] son; son des flûtes. - Sol. 5, 19 11. [st1]4 [-] accentuation, augmentation. - accentus hiemis, Sid. Ep. 4, 6: accentuation de l'hiver. [st1]5 [-] méd. paroxysme. - M.-Emp. 36, 5.* * *accentŭs, ūs, m. [st1]1 [-] accent, son d'une syllabe. - Quint. 1, 5, 22 (en grec προσῳδία); 1, 5, 25; 12, 10, 33; Gell. 12, 26, 3; 17, 3, 5; Diom. 1, 431, 3. [st1]2 [-] quantité d'une syllabe. - Char. 1, 35, 24. [st1]3 [-] son; son des flûtes. - Sol. 5, 19 11. [st1]4 [-] accentuation, augmentation. - accentus hiemis, Sid. Ep. 4, 6: accentuation de l'hiver. [st1]5 [-] méd. paroxysme. - M.-Emp. 36, 5.* * *Accentus, huius accentus, m. g. Verbale. L'elevation ou abbaissement de la voix. -
2 accentus
ac-centus, ūs m. [ cantus ]1) звучание, игра (aēneatorum Amm; tibiarum Sol)2) грам. ударение, повышение голоса, акцент Q, AG3) усиление, обострение ( hiĕmis Sid) -
3 accentus
accentus, ūs, m. [accino, the attuning a thing; hence]I.Lit.A.In gen., a blast, signal (late Lat.):B.aeneatorum accentu,
Amm. 16, 12, 36: id. 24, 4, 22; acutissimi tibiarum, Solin. 5 fin. —In gramm., the accentuation of a word, accent, tone (post-Aug.): accentus, quos Graeci prosôdias vocant (so that it is a lit. transl. of the Gr. word, pros = ad, and ôidê = cantus), Quint. 1, 5, 22; 12, 10, 33; Diom. p. 425 Putsch.—II.
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Русский
- Французский